Over mij
Ik ben Petra Lemmens. Dat is mijn naam, dat is niet wie ik ben (lees ook de blog 'de persoonlijkheid en je ware zelf'). Ik heb op werkgebied veel dingen gedaan in mijn leven, maar ook dat is niet wie ik ben. (Degene die hier toch benieuwd naar zijn, kunnen hier mijn cv lezen). Mijn gezin van herkomst en de dingen die ik heb meegemaakt, hebben uiteraard een bepaalde invloed gehad op mijn leven, maar ook dat is niet wie ik ben. Het zijn dingen die ik heb mee gemaakt, ervaringen. En heel lang heb ik gedacht dat ik het produkt was van mijn ervaringen en feitelijk was ik dat daardoor ook.
Totdat ik getriggerd werd in mijn spirituele groei en ging beseffen dat ik niet deze identificaties bén. Ik ben zo diep gegaan in dit proces, dat ik op het punt kwam dat ik wel anders naar dingen moest gaan kijken, want mijn gedachten maakten mij ziek. En toen besefte ik voor het eerst dat ik mijn gedachten niet was. Maar wie dan wel? Mijn essentie is mijn ziel, mijn bewustzijn. En wanneer je daar bewust van wordt, ga je beseffen dat jij kunt kiezen hoe jij naar ervaringen kijkt, hoe jij met situaties omgaat en zelfs welke situaties jij aantrekt.
Er zijn bij mij twee gebeurtenissen geweest die dit proces van spiritueel ontwaken bij mij getriggerd hebben. De geboorte van mijn dochter en het tegenkomen van mijn tweelingziel.
Beide onderwerpen zullen een plek krijgen op deze site omdat ik om mij heen zie, dat ik niet de enige ben bij wie dit gebeurt. Sterker nog, ik zie het bij mensen wanneer ze in dit proces zitten. Ik voel het aan hun energie. Met deze website hoop ik anderen tot steun te kunnen zijn in het intense, diep transformerende, maar ook prachtige proces van terugkeren naar je ZELF, je essentie.
Liefs Petra
Mijn cv
Mijn achtergrond is beeldend therapeut en docent. Beide opleidingen heb ik afgerond. Later heb ik diverse trainingen oplossingsgericht werken gedaan, systemisch werk en mindfulness voor kinderen. Daarnaast heb ik nog enkele trainingen conscious access bars gevolgd. Ik heb voornamelijk in het onderwijs gewerkt (primair en voortgezet onderwijs, als docent en ambulant begeleider).
Ik merkte altijd al dat ik moeite had om in de structuur mee te komen van het werkleven. Lesgeven was erg leuk, maar de randzaken zogen mij leeg. Dit gevoel heb ik jarenlang weg geduwt, ik wilde dat niet voelen. Met veel wilskracht heb ik het altijd prima gedaan, maar ik voelde me nooit echt happy en energiek hieronder. Achteraf gezien waren het ook gewoon teveel prikkels. Te veel de energie van anderen kunnen voelen en toen nog te weinig in eigen energie kunnen blijven.
Wat daarnaast meespeelde is dat ik in het lesgeven aanliep tegen de manier waarop er tegen "gedragsproblemen" wordt aangekeken. Met de kennis en ervaring die ik nu heb in het proces van spiritueel groeien, begrijp ik beter wat er "aan de hand is" met onze kinderen.
Ik wil hier kort mijn licht op laten schijnen:
In het onderwijs lopen veel docenten aan tegen het feit dat er zoveel kinderen zijn met gedragsproblemen. De kinderen van nu leven in een hoger bewustzijn dan wij. Zij reageren dus primair op de energie die er is niet zozeer op wat er gezegd wordt. En dat geldt zeker voor de hooggevevoelige kinderen; degene die wij diagnositiceren.
Deze diagnose lijkt voor de kinderen, maar is om het gedrag te kunnen categoriseren zodat de omgeving richtlijnen krijgt hoe ze hiermee om kunnen gaan. En natuurlijk kan het kind zelf ook meer inzicht krijgen in zijn gedrag door cognitieve input. Tot op zekere hoogte kunnen al deze dingen zeker helpen en de scherpe kantjes weghalen, vooral ook omdat de opvoeder meer 'controle' voelt (en dus ook vanuit een andere energie handelt).
Echter, naast deze richtlijnen op gedragsniveau, is er nog een ander stuk wat ook aandacht zou moeten krijgen en waar het werkelijk om gaat. Het is dan geen symptoombestrijding meer, maar dan ga je naar de kern. Omdat deze kinderen reageren op de energie die iemand heeft, spiegelen deze kinderen ons als geen ander.
De vraag is of wij als opvoeders bereid zijn naar onszelf te kijken. Deze kinderen hebben begeleiders nodig die het aandurven om naar binnen te kijken en hun eigen pijn onder ogen zien. Volwassenen die in hun eigen energie kunnen blijven en deze kinderen werkelijk kunnen zien en ontmoeten in wie ze zijn. De kinderen van nu dwingen de volwassenen in de richting van zelfheling en zelfliefde. Ook al ga je dat pas zo ervaren, wanneer je leert anders naar deze "problematiek" te kijken.
Daarnaast wijt ik een deel van de problemen in het onderwijs aan ons systeem. Kinderen horen te leren in een vrije omgeving. "ja maar dat is niet organiseerbaar". Toch zou dat mijn inziens de vraag moeten zijn, hoe dat wèl realiseerbaar is. Het gaat erom dat er een natuurlijke leeromgeving voor kinderen is. Een omgeving waar in eerste instantie wordt aangeleerd hoe ze met emoties om moeten gaan (zoals bv bij mindfulness) en daarnaast een omgeving waarin kinderen op een natuurlijke wijze hun authentieke 'rol' kunnen pakken.
Interessant om dit korte filmpje van 20 seconden even te bekijken. Die zegt in optiek genoeg.