Jezelf helen, is dat nodig?

In deze blog ga ik dieper in op het proces van heling. Het lijkt alsof je van alles moet verwerken en helen. Maar is dat ook zo?

“You are not broken, you have a case of mistaken identity” K. Johnson

Om deze blog, jezelf helen is dat nodig?, goed te kunnen begrijpen is het aan te bevelen om eerst de blog "de rationele benadering van tweelingzielen" te lezen. Ik heb daar wat grondwerk gelegd, waar ik in deze blog op verder ga.

Veel sites die over tweelingzielen schrijven, hebben de focus op het proces van heling liggen. En dat is een heel interessant stuk. Er gebeuren in dit proces veel dingen met jezelf, je kunt intense emoties doormaken en je persoonlijke ontwikkeling staat in een hoge versnelling. Interessant dus om hier eens beter naar te kijken.

Zoals je in mijn blog de "scientific uitleg van tweelingzielen" kunt lezen, is dat herinnering, angst, toekomst ideeën enz. zich allemaal afspelen in de mind. De ziel is puur bewustzijn. Het is presence. Ervaren wat er in het NU is! Alles ervaren wat er nu is zonder dat te beoordelen. De mind kent overal een waardeoordeel aan toe. Zodra zich iets afspeelt in heden, komt de mind eraan die de dingen voorziet van een waarde oordeel op basis van dualiteit; een situatie is fijn/niet fijn, leuk/vervelend, goed/fout. Dat doet de ziel niet. De ziel kijkt gewoon en ziet de dingen zoals ze zijn. Het IS.

Pijnstukken

Pijnstukken uit het verleden en trauma's spelen zich af in onze herinnering (de mind). We blijven trauma's vaak steeds opnieuw herbeleven doordat we er elke keer weer aan denken. En net zoals de mind een geheugen heeft, heeft het lichaam dat ook. Emoties liggen dus niet alleen opgeslagen in de herinnering maar óók in ons lichaam. We kunnen daarom getriggerd worden door onbewuste trauma's (bijvoorbeeld uit de vroege jeugd of eerder). Ons lichaam is door het trauma geprogrammeerd en reageert daarop, waardoor we in situaties in het heden, die niets met het trauma te maken hebben, er toch door getriggerd kunnen worden. Omdat bv afwijzing reageert op het trauma van afwijzing. De mind herkent geen verschil in de emotie van toen en de emotie van nu en dus wordt er in de huidige situatie exact hetzelfde gereageerd als in het verleden. Daarom wordt ook altijd gezegd, dat je het verleden herhaalt, als je deze niet doorbreekt.

Een emotie op zichzelf duurt maar 90 seconden. Echhter door alle gedachten en fysieke responsen die wij erbij hebben, kunnen we vele malen langer in een emoties blijven dan die 90 seconden.

Door al deze fysieke responsen (deze processen treden automatisch in werking als ze niet doorbroken worden) en de verhalen (wat ons is overkomen- dit is het stuk dat zich op bewust niveau afspeelt), is er een identificatie ontstaan. Wij zijn nu eenmaal zo door wat we hebben meegemaakt. En in zekere zin klopt dat. Want zolang we dit niet doorbreken, is dit idd hoe we reageren. Onze staat van zijn wordt dus vaak primair gestuurd door reacties van lichaam en mind. Omdat dit automatismen zijn, denken we dat we zo zijn. Maar wij zijn niet deze automatische responsen. Het "overkomt" ons, maar dat is niet wie wij in werkelijkheid zijn. En wij hebben hier zeker meer invloed op dan we zelf denken.

Wij hebben eigenlijk een case of mistaken identity. Technisch gezien, kun je dus zeggen dat, zodra jij gaat beseffen dat je niet de mind bént, dan kun je naar deze gedachten en gevoelens kijken zonder daar een waarde aan toe te kennen (zoals gezegd: the soul just looks).

Soulstate.

Als jij namelijk in de soulstate bent, ervaar je geen dualistische emoties zoals trauma's, pijn enz. De ziel kijkt alleen, Het IS!!!

De ziel is presence. En als je volledig met je aandacht in het nu bent en gefocused bent op wat je met je zintuigen waarneemt, kun je niet met je aandacht in je hoofd (de herinnering) zijn. Hoe meer presence jij bent, hoe minder lijden je ervaart.

En natuurlijk gebeurt er af en toe iets in heden wat jou triggert, maar je wórdt niet meer deze emotie en je blijft er niet aan hechten. Wij hechten vaak aan onze emoties door er allemaal gedachten bij te creëren en deze voor waar aan te nemen. En vaak beleven we deze emoties steeds weer opnieuw omdat we ze blijven voeden met onze gedachtes (is allemaal energie).

Wat je nu doet is, je voelt het, laat het toe, maar je gelooft je gedachten niet. Je identificeert je er niet mee. En dan doen emoties wat ze horen te doen. Ze komen en gaan..... zoals je ziet bij baby's. Die huilen, die voelen de emotie en ineens is het weer klaar. Baby's en jonge kinderen leven in het nu. Die zijn binnen een paar minuten vergeten waarom ze verdrietig waren. Dat is ZIJN!! Zij zijn in hun soulstate.

Jezelf helen

Dit klinkt heel eenvoudig en op een bepaalde manier is dat het ook. Echter het vereist training en vooral consistentie om jezelf eraan te blijven herinneren wie jij werkelijk bent. We zijn zo verweven met onze gecreëerde identiteit dat onze natuurlijk staat van zijn niet zo natuurlijk meer voor ons is.

Wat je moet doen is dat je gedachten geen nieuwe energie geeft. Je laat als het ware het wiel uitdraaien. Als je een fietswiel rond draait (=energie) en je stopt daar ineens mee, dan heeft het nog een tijdje nodig om tot stilstand te komen.

Wat je doet is, je voelt wel de emoties, maar je gelooft de gedachten die je daarbij hebt niet. Op deze manier geef je het verhaal geen nieuwe energie. Je kijkt er alleen naar. En wanneer je dit keer op keer doet, merk je dat deze gedachten steeds minder grip op jou krijgen, omdat de identificatie met deze gedachten weg valt (je koppelt de emoties los van het verhaal) en dit noemen wij heling.

En dit is eigenlijk ook wat je bij EMDR doet, je koppelt de emotie los van de gedachten over de gebeurtenis door de focus te verleggen.

Omdat deze emoties opgeslagen liggen in jouw lichaam, heeft het tijd nodig om door deze lagen heen te gaan. Dus 1 keer de emoties voelen en loskoppelen van de gedachten is niet voldoende. Dit moet je consistent blijven doen. Maar als je dat doet, merk je dat de intensiteit steeds verder af neemt.

Bij trauma's die onbewust zijn (bijvoorbeeld uit de vroege jeugd of nog eerder), kunnen bepaalde behandelingen, zoals healings en lichaamsgerichte therapieën ook zeer helpend en effectief zijn.

Vind er dan geen heling plaats? Dat is dus maar net hoe je het bekijkt. Vanuit de mind gezien (als je je daarmee identificeert), vindt er heling plaats. Maar vanuit de ziel gezien niet. Het woord helen komt van heel worden. Maar je bent al heel. De "gebrokenheid" speelt zich af in de mind. En de meeste therapieën die daarop worden toegepast ook. In principe is het enige wat je hoeft te doen, de identificatie los te laten. Het is onthechten van de mind, loskomen van je mind en de verhalen die daarin afspelen.

Wij noemen dit heling omdat, wanneer je deze identificatie hebt los gelaten, de mind niet meer getriggerd wordt door bepaalde gedachten over deze gebeurtenissen. 'We hebben het geheeld', is dus exact hetzelfde als 'we hebben de identificatie los gelaten'.

In dit proces doorvoel je wel alle emoties die daarbij zijn opgeslagen in jouw systeem. Oftewel je laat elke keer een stukje identificatie daarmee los. In het begin ben je heel emotioneel, maar elke keer word het minder heftig. Omdat je jezelf (je ware ik), op een gegeven moment voelt loskomen van de mind/het ego. Je voelt je emoties, en dat is het. En dit is hoe het technisch gezien werkt.

De praktijk is dat het vasthoudendheid vereist om dit proces aan te gaan. De mate waarin jij door heling heen gaat, is de mate waarin jij vastberaden en consequent bent. Niet iedereen is dat in dezelfde mate. Daarom kan het soms zinvol zijn om hier begeleiding/hulp bij te zoeken.

Echter de basis is dat je inzicht hebt in het mechanisme van identificatie. Door op deze manier naar heling te kijken, kun je anders met het proces omgaan. Je gaat je bewust worden van wie jij in essentie bent, omdat we dat vaak niet meer weten. Dat is de mistaken identity die we hebben en die kan heel hardnekkig zijn. Maar als je hier heel bewust mee bezig gaat (met bv het oefenen van presence, opmerken wat je ervaart in jouw lichaam, opmerken van gedachten), ga je je Zelf weer ervaren en je herinneren wie jij werkelijk bent (de ziel). Voor mij werd het met deze kijkwijze een stuk makkelijker om hiermee om te gaan. En hoe hoger je in je bewustzijn komt, hoe sneller je door deze processen heen gaat. Het loslaten van deze identificatie is wat mij betreft de snelweg naar wat wij heling noemen.