Hier een blog over ontwaken en het ouderschap.
Mijn eigen spirituele proces is in gang gezet toen ik zwanger werd van mijn dochter. Ze is nu bijna acht en de balans in mij begint zich nu pas te herstellen. Drie jaar geleden kwam ik mijn tweelingziel tegen, dat zette een nieuwe verdieping in binnen mijn proces. Maar door het tweelingzielenproces ben ik veel beter gaan begrijpen wat ontwaken inhoudt en kon ik veel meer gaan afstemmen op wie ik werkelijk ben. Het heeft mij vooral ook mentaal meer rust gegeven omdat ik nu “begrijp” wat er precies gebeurt.
Ik hoop in deze blogs andere ouders tot steun te zijn wanneer ze merken dat het ouderschap hun probeert te laten zien wie ze zelf zijn. Hier een kort inkijkje in mijn eigen proces.
"Opvoeden doe je niet vanuit de ratio, maar vanuit je onderbewustzijn"
Ik ben zeer goed pedagogisch en psyochologisch opgeleid. Heb maar liefst twee hbo opleidingen afgerond. Alle ingrediënten voor goed ouderschap…… toch???
Maar de dag dat mijn dochter werd geboren, leek het wel of alle mentale kennis die ik had opgedaan in mijn leven in één klap werd weggevaagd en ik was overgeleverd aan al mijn onderliggende trauma’s en angsten waarvan ik het bestaan niet eens wist en dat kwam als een lawine over me heen.
Sommige vrouwen hebben last van kraamtranen, ik was gewoonweg hysterisch zonder op bewust niveau te weten waarom. Ieder dingetje dat anders liep dan ik in mijn gedachten had, maakten mij volslagen in paniek. Ieder filter was weg en ik was volkomen stuurloos in mijn emoties.
Misschien iets overdreven verteld? Nee, was dat maar zo! Dat ik een postnatale depressie had, werd mij na een tijd wel duidelijk. Maar jaren later las ik een stukje over een kraambed psychose en dat kwam exact overeen met wat ik had ervaren. Ik kon niet meer in slaap komen. Ik had op een gegeven moment meer dan twee weken niet geslapen. En als ik in slaap begon te vallen, begon mijn dochter weer te huilen. Ik heb de eerste jaren nooit langer geslapen dan twee uurtjes achter elkaar. Ik was een emotioneel wrak en fysiek totaal uitgeput.
Ik voelde mij letterlijk moederziel alleen en doordat ik dat zo voelde, kreeg ik dat op alle manieren teruggespeeld in mijn fysieke realiteit.
Hoe het zo ver kon komen dat ik zo lang alleen ben doorgestrompeld? Ik ben alleen met mijn dochter, zonder partner. Er was dus ook niemand die de balans kon helpen herstellen of mij kon helpen mijn grenzen te bewaken.
En de mensen om mij heen zagen alleen maar korte momentjes van mij. En dan trad mijn afweermechanisme in werking. lachen en doen of het goed gaat.
Daarnaast schaamde ik me voor hoe ik me van binnen voelde, was bang dat mensen me niet zouden begrijpen, dat mensen me een slechte moeder vonden en ga zo maar verder.
Ik was niet in staat om mijn kind los te laten. Ik kon haar ook niet uit handen geven. Mijn dochter had verlatingsangst. Zij zat aan mij vast geklampt en ik aan haar.
Doordat alles doorging, 24 uur per dag, heeft het jaren geduurd voordat ik weer enigzins in balans kwam. Eigenlijk pas toen mijn dochter naar school ging, begon er iets meer structuur en balans te komen.
Als je overlevingsmechanisme is dat je aan de buitenkant moet laten zien, dat je oke bent, dan blijft dus alles binnen. Iedere emotie bleef bij in mij en als er iets uitkwam, was het ongenuanceerd en buiten proportioneel. Ik reageerde dan niet alleen op de dingen van dat moment, maar het hele trauma stuk wat er aan vast zat, kwam dan ook mee.
Als je naar buiten laat zien dat je oke bent en je hebt niet de energie om dat vol te houden, ga je je terug trekken, want niemand mag het immers zien hoe je je echt voelt.
Degene die dat wel allemaal heeft meegekregen is mijn dochter. Ik heb haar vanuit mijn beschadigde ik hier op de wereld gezet. Dat is intens verdrietig en toch is mijn dochter gek op mij. Ze voelt ergens ook hoe hard ik werk en hoe groot mijn toewijding is om haar de beste versie van mezelf te geven.
En de beste versie van jezelf worden, kan pas als je bij jezelf begint. Ik was in de eerste jaren vooral op haar gericht en op wat anderen van mij verwachten. Maar sinds ik gericht ben op mijn eigen welzijn, gaat alles veel beter. Dit is in het heel kort de start van mijn spirituele groei. En net zoals het tweelingzielenproces gaat over naar binnen keren, gaat het hier ook over naar binnen keren en bij jezelf beginnen.
Tijdens een zwangerschap kom je energetisch heel erg open te staan. Als je niet goed in jezelf geaard en verankerd bent, dan gaat dit naar de oppervlakte komen en dat kun je niet tegen houden of sturen. Dat is de reden dat er veel vrouwen zijn bij wie de spirituele groei getriggerd wordt tijdens een zwangerschap. Bij mannen kan een soortgelijk proces plaats vinden.
Als ik niet mijn tweelingziel was gekomen, had ik nog steeds niet geweten hoe ik om had moeten gaan met mijn struggles in het moederschap.
De training van focussen op bewustzijn die ik heb geleerd in mijn tweelingzielen proces, heb ik omgezet in het ouderschap. De kern is precies gelijk. En dit kan iedereen helpen die in een spiritueel ontwakingsproces zit, ongeacht wat de catalysator is; ouderschap, verlies van geliefde, verlies van gezondheid, pensioen, faillisement enzovoort.
Wil je meer hierover lezen, in de komende tijd verschijnen er premium blogs over ontwaken en het ouderschap.
Comments